Κοιτάζω την προηγούμενή μου ανάρτηση και γελάω.
"Αν περάσει βδομάδα, βαράτε..."
Γελοίος....Είναι η πίστη ότι είσαι πιο ικανός και πιό σημαντικός από ότι είσαι ...Κάποιος σε διαβάζει, κάτι σε τρέχει και είσαι συνέχεια δημιουργικός, κάτι γίνεται και κάνεις κάτι... Αστείος.
Fast Forward 2014.
Γλασκώβη.. Θανάσης στο youtube και η ματούλα κλαίει.. "Πανω στα λυτά μαλιά , αχ την αγάπη μου είδες.." ..Μόνος ακούω και χαίρομαι και κλαίω... Και το e- τσιγάρο μου έχει σηκώσει θερμοκρασία.. e-Αστείος...
Κι όμως. Μια πολύ περίεργη αισιοδοξία με έχει καταβάλει ξαφνικά, και μια περίεργη καύλα να γράψω, να φτιάξω και να υπάρξω.
Μέσα στη γελοιότητά μου υπάρχω.
Είμαι κάπως η σκέψη που καθαρίζει τη σκατίλα, όχι κάνω τη σκέψη, ΕΙΜΑΙ η σκέψη .
Είμαι το τσιγάρο του φοιτητή που που μεθάει στη συναυλία του Θανάση που με καίει.
Είμαι το αυτοκόλητο YES στην γκομενίτσα στη Γλασκώβη του 2014
Είμαι το κεφάλαιο 6 στο διακτορικό του Μichael...Τίτλος: "World Piece"
Με βαραίνει η ιδέα ότι όλα αυτά περνάνε στα ψιλά. Ότι μόνο εγώ τα βλέπω. Ότι αυτό που είμαι είναι μόνο για μένα...Ότι είμαι δηλαδή ο μεγαλύτερος αυνάνας της ιστορίας...
Την ίδια στιγμή κάτι συμβαίνει και χαίρομαι. Ο φίλος μου τρώει λιβανέζικο στη Στοχόλμη και μιλάμε για Μπουκόφσκι. Μια έξυπνη κοπέλα στην Ελλάδα ξεσπάει τη μαυρίλα της και την πολεμάει...Η ζωή είναι ωραία.
Το κορίτσι μου θα μπεί σπίτι. Θα με βρεί στον κόσμο μου και θα έχει αυτήν την απορία στο βλέμα που έχουν τα μικρά κουταβάκια όταν ψάχνουν να βρούν τα μαστάρια της μάνας τους. " Γιατί δεν είναι πιο κοντά μου? Γιατί δεν ειναι πιο εύκολο?¨ . Η καθημερινότητα, η κούραση (καφέδες και τουαλέτες δεν είναι και λίγο... το ξέρω..) και αυτή η ευθύνη των ηλίθιων πραγμάτων και ενεργειών δηλητηριάζει τους ανθρώπους. Και όμως η ζωή συνεχίζει να είναι ωραία.
Γιατί όταν σηκώνεται το κεφάλι από το νερό, μια ανάσα ισοδυναμεί με όλες τις ανάσες μαζεμένες. ¨Οταν σηκώνεται το κεφάλι από το νερό μια ανάσα είναι η διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.
Ξανά λοιπόν. Χωρίς μεγάλες κουβέντες. Είμαι εδώ, δεν τα παρατάω και παλεύω με το αίμα μου ζεστό και το κεφάλι μου δεμένο με δέκα μαντήλια
"Αν περάσει βδομάδα, βαράτε..."
Γελοίος....Είναι η πίστη ότι είσαι πιο ικανός και πιό σημαντικός από ότι είσαι ...Κάποιος σε διαβάζει, κάτι σε τρέχει και είσαι συνέχεια δημιουργικός, κάτι γίνεται και κάνεις κάτι... Αστείος.
Fast Forward 2014.
Γλασκώβη.. Θανάσης στο youtube και η ματούλα κλαίει.. "Πανω στα λυτά μαλιά , αχ την αγάπη μου είδες.." ..Μόνος ακούω και χαίρομαι και κλαίω... Και το e- τσιγάρο μου έχει σηκώσει θερμοκρασία.. e-Αστείος...
Κι όμως. Μια πολύ περίεργη αισιοδοξία με έχει καταβάλει ξαφνικά, και μια περίεργη καύλα να γράψω, να φτιάξω και να υπάρξω.
Μέσα στη γελοιότητά μου υπάρχω.
Είμαι κάπως η σκέψη που καθαρίζει τη σκατίλα, όχι κάνω τη σκέψη, ΕΙΜΑΙ η σκέψη .
Είμαι το τσιγάρο του φοιτητή που που μεθάει στη συναυλία του Θανάση που με καίει.
Είμαι το αυτοκόλητο YES στην γκομενίτσα στη Γλασκώβη του 2014
Είμαι το κεφάλαιο 6 στο διακτορικό του Μichael...Τίτλος: "World Piece"
Με βαραίνει η ιδέα ότι όλα αυτά περνάνε στα ψιλά. Ότι μόνο εγώ τα βλέπω. Ότι αυτό που είμαι είναι μόνο για μένα...Ότι είμαι δηλαδή ο μεγαλύτερος αυνάνας της ιστορίας...
Την ίδια στιγμή κάτι συμβαίνει και χαίρομαι. Ο φίλος μου τρώει λιβανέζικο στη Στοχόλμη και μιλάμε για Μπουκόφσκι. Μια έξυπνη κοπέλα στην Ελλάδα ξεσπάει τη μαυρίλα της και την πολεμάει...Η ζωή είναι ωραία.
Το κορίτσι μου θα μπεί σπίτι. Θα με βρεί στον κόσμο μου και θα έχει αυτήν την απορία στο βλέμα που έχουν τα μικρά κουταβάκια όταν ψάχνουν να βρούν τα μαστάρια της μάνας τους. " Γιατί δεν είναι πιο κοντά μου? Γιατί δεν ειναι πιο εύκολο?¨ . Η καθημερινότητα, η κούραση (καφέδες και τουαλέτες δεν είναι και λίγο... το ξέρω..) και αυτή η ευθύνη των ηλίθιων πραγμάτων και ενεργειών δηλητηριάζει τους ανθρώπους. Και όμως η ζωή συνεχίζει να είναι ωραία.
Γιατί όταν σηκώνεται το κεφάλι από το νερό, μια ανάσα ισοδυναμεί με όλες τις ανάσες μαζεμένες. ¨Οταν σηκώνεται το κεφάλι από το νερό μια ανάσα είναι η διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.
Ξανά λοιπόν. Χωρίς μεγάλες κουβέντες. Είμαι εδώ, δεν τα παρατάω και παλεύω με το αίμα μου ζεστό και το κεφάλι μου δεμένο με δέκα μαντήλια
